Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald blijkt in deze niet aan de verantwoordelijke overheid besteed.
Schrijven van waterbouwkundig ingenieur dhr Lases  met betrekking tot de vergadering van de Commissie REW van 5 september 2014  te Middelburg    

Geachte leden van de Staten van Zeeland,
Op initiatief van Groen Links heeft vorige maand “een zicht op beleid” bijeenkomst plaats gevonden over de Westerschelde. Daar heeft uw beleidsambtenaar …....., tevens toehoorder van uw provincie bij de VNSC (Vlaams Nederlandse Schelde Commissie), een beeld over de Westerschelde gegeven.
De Westerschelde zou verworden tot een slibkanaal met steile wanden. Het meergeulen systeem zou verdwijnen. (wetenschappelijk onjuist)
Verwezen werd naar de Seine. Er zou een zeer slechte staat van instandhouding zijn en een zeer hoge urgentie om daar wat aan te doen. (overdreven en zeer subjectief) Hij schetste daarmee een beeld voor u dat niet klopt met de werkelijkheid. Waarschijnlijk is hij niet op de hoogte van o.a. de rapporten van de projectgroep Veiligheid en Toegankelijkheid (V+T) van de VNSC.
Al in 2001 was vanuit een studie van prof. Ir. H.Winterterp bekend dat het meergeulen systeem zich zelf in stand houdt, waarvoor de huidige ligging van de dijken zeer bepalend is. Asymmetrie in getij-beweging. Op een symposium in Brussel in het voorjaar van 2013 is dit nog eens verteld door wetenschappers, die bij de VNSC-rapporten betrokken zijn Verder heeft men aan de hand van modelberekening onderzocht wat er zou gebeuren met de Westerschelde als er werkelijk sprake zou zijn van een kanaal met steile wanden met de huidige ligging van de dijken. Het blijkt dat dan gewoon het meergeulensysteem weer terug komt.
De Westerschelde gaat langzaam maar zeker verder achteruit in de zin van dat de verschuiving van ondieper naar dieper doorgaat. De groene project-ontwikkeling langs de Westerschelde, zoals plan Perkpolder en de Hedwigepolder/Prosperpolder kunnen geen bijdrage leveren aan het herstel daarvan.
Integendeel het stimuleert die achteruitgang zelfs en meer naarmate er meer afgegraven wordt. Dit valt af te leiden uit de slib- en zandbalans van de Westerschelde De Westerschelde verliest door menselijk handelen jaarlijks zand en slib en wordt steeds ruimer.
De Westerschelde is niet te krap, maar juist te ruim. Alleen de Noordzee doet iets aan natuurherstel van de Westerschelde door meer slib te leveren, dan het zand ontvangt.
Dit weegt niet op tegen de grote sediment (zand en slib) hoeveelheid, die de Westerschelde verliest aan de veel te ruim gemaakte Zeeschelde en natuurlijk verlies aan slib door verdere opslibbing van het Land van Saeftinghe.
Bovendien wordt er nog altijd zand gewonnen in de Westerschelde en in de Zeeschelde. Daar zitten de problemen.
Door een merkwaardige kronkelredenering, onbekendheid met de natuur, worden in de plannen Perkpolder en Hedwigepolder grote afgravingen opgenomen om extra zee (geen ruimte voor de rivier, die daar niet is) te maken. Men maakt zo omvangrijke slibvangen.
Slib dat ook aan de Westerschelde onttrokken wordt.
Een stimulering van het probleem. Geen natuurherstel van de Westerschelde dus. Er kan in deze plannen ook evenmin sprake zijn van de locaal gewenste cyclische successie. Deze krijgt pas in een eindefase de overhand. Voor cyclische successie zou men juist de gronden moeten ophogen en meer een eindfase moeten nabootsen (allemaal maakbare natuur).
Bovendien laat men dan de bestaande kleilagen intact en blijft de weerstand tegen de bewuste verzilting door deze projecten maximaal.
Vanwege de doorgaande verruiming (verlies aan bodemmateriaal) en minder wordende stabiliteit van de bodem (slib voor zand) is de veiligheid in het geding. Met de misleidende etikettering van de groene projectontwikkeling langs de Westerschelde als zijnde natuurherstel Westerschelde, wat het niet is, wordt de aandacht afgeleid van de werkelijke problematiek, die serieus moet en kan worden aangepakt.
Oplossingen liggen in de Westerschelde zelf. Met die aanpak is de natuur echt mee gediend (zie “Hoe werkelijk natuurherstel Westerschelde” in Cobouw 17.01.2014).
(Dit in weerwil van de commissie Nijpels, die met name de belangen van groene projectontwikkelaars behartigde en waarin geen waterloopkundige zitting had.)
Anders komt de noodzaak van een kering in de monding van de Westerschelde steeds dichter bij.
Deze problematiek heb ik verwoord in mijn zienswijze op het r.i.p. Hedwigepolder. De beweringen in de hoofddoelstelling van het r.i.p. Hedwigepolder als zou de Westerschelde verworden tot een kanaal met steile wanden, als zou de Westerschelde te krap zijn en als zou het plan Hedwigepolder een bijdrage kunnen leveren aan het meergeulen stelsel, missen elke wetenschappelijke onderbouwing.
Ook de MER-Hedwigepolder beschrijft het effect op het hoofddoel van het plan, het meergeulen stelsel niet. Dat is toch het eerste dat men had mogen verwachten.
Mijn zienswijze kaart een aantal fundamentele onjuistheden aan en, indien aanvaard, leiden tot een andere benadering en een ander beleid. Mijn verwijzing naar de rapporten van de VNSC wordt in de nota van beantwoording gepareerd door te zeggen dat de VNSC geen bevoegd gezag is en dat die rapporten niet tot dit plan behoren. Andere punten worden ondeskundig afgedaan
(Een voorbeeld: in de ontwikkelingsschets wordt aangegeven dat ontpoldering van de Hedwigepolder zal leiden tot 5 km minder zoutindringing. Dit is wetenschappelijke onzin. De tendens is juist vergroting.Toch doet men of de neus bloedt, omdat men de kennis niet heeft.)
Het antwoord is duidelijk. Wetenschappelijke feiten, die het steeds ingepeperde onjuiste beeld ondermijnen, zijn ongewenst en wil men niet horen.
De zienswijzenronde is juist door de overheid ingelast om zorgvuldigheidsredenen. Door zienswijzen niet serieus te nemen en weg te schrijven, mist dit zo zijn doel. Men kan zich op deze wijze er van af maken, omdat niet-direct-betrokkenen, deze feiten en dit misplaatste handelen niet aan de kaak kunnen stellen bij de Raad van State.
De provincie Zeeland is echter de hoofdverantwoordelijke voor de behandeling van de zienswijzen. Ik heb de staatssecretaris over de onjuiste behandeling van mijn zienswijze geïnformeerd. In mijn gesprek op het ministerie bleek dat uw projectcoördinator op het standpunt bleef staan, dat alles zorgvuldig was bekeken, zonder enige behoefte te hebben, om na te gaan in hoeverre de klacht op waarheid berust. In de beantwoording van mijn zienswijze is het duidelijk, dat de antwoordgevers niet beschikken over waterloopkundige of morfologische kennis. Een eerste vereiste toch voor de Westerschelde problematiek. Als nu in de bezwaarschriften van direct betrokkenen aan de Raad van State de bovenstaande kritiek op het wezen van de hoofddoelstelling niet is aangekaart, dan zal de Raad van State daar op ook niet op kunnen reageren. Het betekent dat de provincie Zeeland wezenlijke steken heeft laten vallen in haar verantwoordelijkheid voor een juiste beantwoording van zienswijzen. Daarmee stopt het bestuur van de provincie onbewust, door ambtelijk handelen, de kop in het zand en is in hoge mate verantwoordelijk voor het in stand houden van de misleidende mythe dat de groene projectontwikkeling langs de Westerschelde iets te maken zou kunnen hebben met natuurherstelvan de Westerschelde, terwijl de Westerschelde gewoon verder achter uit blijft gaan.

N.B. Ook in de nota van beantwoording van het r.i.p. Zwin worden zienswijzen ten onrechte afgepoeierd. U stelt ook in deze dat uitbreiding en afgraven (niet in stand houden) van het Zwin natuurherstel Westerschelde is. Het Zwin heeft waterloopkundig echter in het geheel niets te maken met de Westerschelde en kan niet aan dat natuurherstel bijdragen. Het Zwin ligt aan de Noordzee. Er komt geen druppel Schelde water. [In de nota van beantwoording wordt dit geen onderbouwing gevonden en wenst men daar verder niet op in te gaan, terwijl het de kern van de zaak is.]
Uitbreiding en afgraving geeft extra ruimte aan de zee en heeft met welke rivier ook niets te maken.[In de nota van beantwoording wordt regelmatig geschermd met de term experten-oordeel, zonder transparantie (er heeft nl. geen expert-judgement bijeenkomst plaats gevonden), als een soort “deus ex machina”. Het betekent een oordeel geven zonder dat er gegevens beschikbaar zijn.]
Ik mag u nadrukkelijk verzoeken om aandacht aan de inhoud van deze brief te besteden.
Hoogachtend,

Ir W.B.P.M. Lases

REACTIE VANUIT HET VELD!

Los van alle wetenschappelijke onderbouwing weet de gewone man, die de Westerschelde en zijn grillen kent en meegemaakt heeft dat alle geulen ZELF door de natuur gemaakt worden en hoe je ook baggert, de Westerschelde herstelt dat op haar manier.
De Westerschelde zorgt zelf voor landwinning als de mens niet ingrijpt. Dit in tegenstelling tot de mening van onze "natuurvrienden" die denken dat het estuarium MEER water wilt!!
In 1953 werd door aanhoudende stormweer uit NOORDWESTEN het water in de Noordzee zo hoog opgestuwd, dat het niet voldoende weg kon via het Nauw van Calais en  verder opgestuwd werd in de riviermondingen van ons land.
Nu is er nog maar EEN monding over in ons land als  zo'n weersgesteldheid zich herhaalt. Ieder mens met gezond verstand snapt toch dat uitbreiding van het wateroppervlak leidt tot nog hogere waterstanden, zeker bij springtij!
Voor wie eb en vloed nog niet duidelijk is........ de maan en ook de zon zorgen door hun aantrekkingskracht dat er bijvoorbeeld op de Atlantische Oceaan een grote bult aan water zich in horizontale richting verplaatst. En waar dat water niet door kan stromen hoopt dat zich op. Wanneer men nu zo stom zal zijn het wateroppervlakte van de Westerschelde groter te maken, moet er tijdens de eb- en vloedperiode in zelfde tijd evenveel water worden afgevoerd, dan dat er is opgestuwd. En dat gaat niet. Elk tij wordt dat hoger.

Dat was ook de oorzaak van de Watersnoodramp van 1953.

Hedwigepolder zal niet bijzonder worden lezen we in “Dagblad De Stem” van 19 augustus.
VLISSINGEN –Verwacht van de ont­poldering van de Hedwigepolder geen wonderen voor de natuur in de Westerschelde. De bijna 300 hec­taren zullen snel en hoog aanslib­ben, waardoor buitendijkse schor­ren en zilte graslanden ontstaan, vergelijkbaar met die in het nabijge­legen Verdronken Land van Saefting­he en het Sieperdaschor.
Getijdena­tuur, dat wel, maar niet bijzonder.
Volgens de Stichting Advisering Bestuursrechtspraak die zich in op­dracht van de Raad van State heeft verdiept in het Hedwigedossier, had het huiswerk over de mate van aanslibbing na de ontpolde­ring en het tempo waarin dat ge­beurt tot betere resultaten kun­nen leiden. Dat geldt voor de bere­keningen in het milieueffectrap­port, dat uitkomt op een aanslib­bing van 1 centimeter per jaar, maar ook voor die van het door ei­genaar Gery De Cloedt in de arm genomen bureau Svasek dat becij­ferde dat de bodem de eerste twintig jaar gemiddeld 5 centime­ter per jaar omhoog komt. De ad­viseur van de Raad van State meent dat een nauwkeurigere voorspelling van het tempo van aanslibbing mogelijk was geweest.
Het milieueffectrapport voor de ontpoldering van de Hedwigepol­der is ambitieus. Er wordt van uit­gegaan dat aanslibbing en afkal­ving elkaar zullen opvolgen met al­le afwisseling in begroeiing die daar bij hoort. De adviseur tem­pert de hooggespannen verwach­tingen die dat zou kunnen wek­ken.
In ontpolderde staat wordt de Hedwigepolder regelrecht een ge­bied met hoge schorren.
In de ontpolderingsplannen is niet aangegeven welke soorten natuur er zullen ontstaan, zo lang maar sprake is van natuur die onder in­vloed staat van het getij.
Aan dyna­miek, kwaliteit en diversiteit zijn in de plannen geen voorwaarden gesteld. Ook voor buitendijkse schorren en zilte graslanden die de Hedwigepolder gaan kenmerken, geldt volgens de natuurbescher­mingsregels dat ze moeten worden uitgebreid. De plannen voldoen daaraan, meent de adviseur.
De Raad van State roept de Stich­ting Advisering Bestuursrecht­spraak in netelige kwesties te hulp om ingewikkelde dossiers te analyseren. De bevindingen van de adviseur wegen doorgaans zwaar. Ze worden voorgelegd aan de partijen in een beroepszaak. In het geval van de Hedwigepolder zijn dat eigenaar Gery De Cloedt, vijf pachters en de stichting Red Onze Polders. Die hebben gele­genheid gekregen op de analyse te reageren. Rapport en reacties blijven vertrouwelijk tot de behan­deling van de zaak door de Raad van State.
De ontpoldering van de Hedwigepolder staat donderdag 28 augustus op het programma
Het huiswerk over mate en tempo van opslibbing na de ontpoldering had tot betere resultaten kunnen leiden.
In ontpolderde staat wordt de Hedwigepolder regelrecht een gebied met hoge schorren.

Noot website:
Het moest toch een gebied worden als voedselplaats voor vogels en een kraamkamer voor de vissen?
Het moest toch een gebied worden dat Antwerpen van de verdrinkingsdood zou redden als het water eens te hoog kwam te staan?
Ook het idee , dat wanneer de Westerschelde door verdere ontpoldering nog breder zou worden dat dan de stroomsneldheid zou afnemen werd niet onderbouwd.
Maar hoe meer water er in en uit moet in dezelfde tijd, verhoogt dat toch de stroomsnelheid in de uitgebaggerde geulen?
Water zoekt het laagste punt op...toch?? En... des te hoger wordt het vele water dat dan in het estuarium staat bij vloed toch hoger opgestuwd naar het einde ervan?
Zou het dan toch waar zijn dat:      "Als het kalf verdronken is,...."

Het is eind 2012 als het kabinet be­sluit de Hedwigepolder onder wa­ter te zetten. Sindsdien voert het dat besluit met grote voortvarend­heid uit. Die voortvarende aanpak valt ook Europa op. De Europese Commissie complimenteerde de regering onlangs met de aanpak om de natuur in deWesterschel­de te herstellen. De Cloedt, eige­naar van de Hedwigepolder is en blijft tegen ontpoldering. Via ‘s lands hoogste rechtscollege, de Raad van State, probeert hij het ook tegen te houden. Maar wat als de rechter hem ongelijk geeft?Als het op een onteige­ning aankomt, zijn de pachters hun grond meteen kwijt. Blijft De Cloedt eigenaar van het na­tuurgebied Hedwigepolder, dan moet hij de pacht zelf beëindigen. Want.....
Als het zo ver komt, wil de eigenaar van de polder de ver­legging van de Westerschelde­dijk, het rooien van het geboomte en het struweel in het gebied en het graafwerk om de voorwaar­den te scheppen voor getijdena­tuur zélf ter hand nemen. Dat is geen grootdoenerij. De Cloedt staat aan het hoofd van de Group De Cloedt, gespecialiseerd in grond-, graaf- en baggerwerk. De Cloedt is bezig met de voorberei­ding van een procedure bij de pachtkamer van de rechtbank Zee­landWest- Brabant. om de pachto­vereenkomsten te ontbinden te­gen vergoeding van de schade die daar voor de pachters uit voort­vloeit. De Cloedt wil de Hedwigepolder zélf om­vormen tot een gebied met getij­denatuur en het beheer ervan zélf uitvoeren.
Binnen de randvoor­waarden die voor de getijdena­tuur in het gebied zijn gesteld, maar wel op een manier die leidt tot een resultaat dat hem bevalt.Beter dan het Sieperdaschor aan de noordkant van de Hedwigepol­der. Dit smalle gebied van 125 hec­tare was ook eigendom van de fa­milie De Cloedt. Deze zogeheten Selenapolder was in gebruik als landbouwgrond toen begin 1990 de op deze plek niet al te sterke Westerscheldedijk het bij een storm begaf en de polder vol liep. De Familie De Cloedt boden het onderge­lopen poldertje aan de natuurbe­schermingsclub Het Zeeuwse Landschap aan.Het resultaat is nu EEN GROOT RIETVELD!!Bij staatssecretaris Sharon Dijksma (Natuur) en minister Melanie Schultz (Infrastructuur) staat de deur open voor Gery De Cloedt.
STICHTINGSBESTUUR "RED ONZE POLDERS" blijft zich verzetten tegen elke vorm van het onder zout water zetten van polders!!
Maar vindt het alternatief van dhr De Cloedt beter dan wanneer "Het Zeeuwsch Landschap of elke andere overheidsinstantie dit snode plan gaat uitvoeren.

LEES OOK HET COMMENTAAR OP DE SITE :

ÏK MAAK MIJ ZORGEN"   http://www.ikmaakmezorgen.nl/   VAN 25 JUNI 2014

Reactie van waterbouwkundig ingenieur W.B.P.M.(Wil) Lases.
WATERFORUM Zuidwestelijke Delta.
 7 februari 2014  
De nieuwe Programmadirecteur van de Zuidwestelijke Delta hield begin februari een voordracht voor De Levende Delta in de Stenge in Heinkenszand. Het verbaasde me dat de presentatie startte met een kaartje van de situatie in 1500. Het plaatje suggereerde dat de Westerschelde heel breed uitliep en dat we daarna veel hebben bedijkt. Bij dat kaartje hoort een heel verhaal, want anders ontstaat een verkeerde voorstelling.
In de loop der eeuwen heeft juist menselijk handelen de vergroting van de Westerschelde bevorderd.
Los van de nauwkeurigheid geeft het kaartje als begrenzing van water en land de toenmalige dijken aan.
Maar de grens tussen land en water is een andere dan de dijk. 
Want....Die dijken werden hoog op het land aangelegd met de hand, de schop en de kruiwagen, om niet bij de eerste de beste hogere vloed weggespoeld te worden bij de aanleg. Er was dus een hoop voorland, dat meestal wel gebruikt werd, maar meer en meer werd prijs gegeven aan de steeds verder opdringende zee. Bovendien was het nog erg ondiep in de Westerschelde. Voorts is dit een situatie van na de St-Maartensvloed van 1375 en de St-Elisabethvloeden, waarvan die van 1404 met name veel invloed heeft gehad.
Opmerking redactie: In het begin van de Middeleeuwen was "De Honte" een smalle zoetwaterrivier die later verbinding kreeg met de Schelde; ook invloed van de Noordzee werd steeds groter            
Buitensporige veenwinning
De St.-Maartensvloed heeft een groot deel van West-(zeeuws)Vlaanderen onder water gezet. Zelfs in het Oosten liep de boel onder als gevolg van buitensporige veenwinning. De Braakman ontstond en na 1404 kwam daar een tweede ondiepe geul bij, waardoor Biervliet een eiland werd. Het gaat dus niet alleen om de oppervlakte, zoals op dat plaatje, maar ook om de diepteligging en de hoeveelheid onbedijkt land. Ook de verziltingsopbouw was veel en veel lichter dan nu het geval is. Dat we daarna weer aan het herstellen gingen waar het voldoende hoog opgeslibd was, is logisch.
Militaire inundaties
Door de militaire inundaties tijdens de 80-jarige oorlog (1568-1648) waarbij 3/4 van Zeeuws-Vlaanderen onder water werd gezet, veroorzaakte het, naast de ellende voor de polders, die men niet in de hand had, ook een enorme erosie van de Westerschelde als gevolg van de veel grotere debieten vanuit zee over de Westerschelde om al dat land te voorzien van vloed en eb.
Dit veroorzaakte eveneens het verlies aan polders langs de Westerschelde als gevolg van bezwijken van die beperkte dijkjes door de sterke stroming bij onder meer de Nieuwhofpolder (nu platen van Ossenisse), de Valkenissepolder (nu plaat van Valkenisse) en in 1715 de Polder van Namen (nu deel van het Land van Saeftinghe).

De zee bracht het zand terug
Toen na langdurige opslibbing van de geïnundeerde en geërodeerde polders het land weer werd hersteld door bedijking, werd het getij-volume minder en namen de stroomsnelheden op de Westerschelde af. De Westerschelde was toen zo geërodeerd, dat de zee in plaats van sediment te ontvangen, bijdroeg aan herstel van de Westerschelde, die te ruim was, door sediment te leveren. Normaal hoort de zee vanuit een estuarium het overtollige sediment te ontvangen voor de voordelta. De zee leverde tussen 1875 en 1950 nog zo’n 100 miljoen kubieke meter zand, dat we in de tweede helft van de 20e eeuw er weer in sneltreinvaart tegennatuurlijk uit haalde.
Onnatuurlijk verlies aan sediment, zandwinning en ontpoldering
Sediment wordt verloren aan de Zeeschelde, die door de Vlamingen veel te ruim is gemaakt, en nog altijd vindt zandwinning op de Westerschelde en de Zeeschelde plaats. Het gaat dus om menselijke ingrepen in de fysische natuur van de Westerschelde en Zeeschelde. De Westerschelde gaat nog steeds achteruit of die poldervernietigingsprojecten nu uitgevoerd worden of niet.
Van natuurherstel is geen sprake. Als de bedoeling van het kaartje was om poldervernietiging (ontpoldering en afgraven naar eigen genoegen) logisch te maken, dan moet men ook promoten dat de bodem van de Westerschelde weer drastisch omhoog gebracht wordt en de verzilting sterk teruggedrongen.
Averechtse planvorming
Als uitgangspunten voor de plannen voor de Zuidwestelijke Delta werden veiligheid en zoetwaterhuishouding genoemd. Uit de toelichting bleek echter dat dit niet het geval is.
Men kiest er voor de Zuidwestelijke Delta te verzilten en onze zoetwaterstellingen terug te trekken. Al weer het ingrijpen voor een belangengroep, nu ten faveure van een ‘zoutwatergetijde mode’. De zoetwaterhuishouding is gebaat bij het zover mogelijk brengen van zoetwater naar de kustlijn. Ook al zou het laatste deel brak zijn. Zo weerstaat het de zoutindringing zo goed mogelijk. 
Het beleid voor een zout Volkerak-Zoommeer is fundamenteel onjuist, net als het Kierbesluit Haringvlietsluizen en een extra gat in de Brouwersdam.
Geleiden van stromingen
In het kader van de veiligheid gaat het om het zo goed mogelijk geleiden van de stromingen. Dit heeft geleid tot de ontwikkeling van terp naar bedijking naar kustlijnverkorting. Daar moet niet aan gesleuteld worden. Maar ja, als de waterloopkundige discipline niet primair bepalend is waar dat hoort, krijgen we elk wat wils plannen rondom de lobby voor zoutwatergetijdegebieden zo ver mogelijk landinwaarts.
Ik zie deze ontwikkeling met lede ogen aan. Het kan hooguit een halve eeuw duren en dan wordt het weer teruggedraaid. Zonde van de verspilde algemene middelen.
Ir. W.B.P.M.(Wil) Lases.

Het plaatsen van dit artikel is bedoeld om nog maar eens duidelijk te maken hoe er scheve veronderstellingen zijn gebruikt of wellicht is het ontbreken van de juiste kennis de oorzaak geweest dat zo ondoordacht is gehandeld en besloten.
Het onder water zetten van polders aan de Westerschelde om bij te dragen aan natuurherstel is tegen de natuur in.
Als men de natuur zijn gang laat gaan slibt de Westerschelde verder dicht en zorgt zo vanzelf voor meer landaanwinst en een voedselrijke Delta.

Op een congres in Antwerpen is de eerste aanzet gegeven voor een lange termijnvisie voor het Schelde-estuarium, tot 2050.

Door Ben Jansen ANTWERPEN – Zelfverzekerd maakt Antwerpen zich op voor een nieu­we discussie over de toekomst van de Westerschelde. De toegan­kelijkheid van de haven wordt niet langer gekoppeld aan natuur­herstel en veiligheid.

Read more: Met verbazing lazen wij...

Samenvatting publicatie van Ingenieur W.B.P.M. Lases.

De projecten in de Westerschelde die moeten leiden tot natuurherstel zoals voorgesteld door regering en Provincie leiden eerder tot afbraak dan tot herstel.
Al deze plannen worden teniet gedaan door een snelle opslibbing met verontreinigd slib.
De verdiepingen van de vaargeul en de zandwinning, met name door de Zuiderburen in hun Zeeschelde bij Antwerpen zijn de oorzaken van het verdwijnen van de laag gelegen estuariene natuur, die zorgt voor de voedselketen voor vogels en paaigebieden voor de vissen. Het afgraven van beschermende dijken achter de Deltadijk zorgt voor een nog grotere ramp als de stormen langdurig vanuit het Noordwesten over de Noordzee razen. Al deze projecten zijn genomen op onjuiste veronderstellingen en er is niet nagedacht over de gevolgen op korte en wat langere termijn.Ontpolderen helpt niet alleen, het brengt nog grotere problemen voor de nabije toekomst met zich mee. Het gezag van de overheid is ondermijnend door deze luchtfietserij. De bescherming van het landschap met zijn natuur is verlaten door zelfbedachte natuurprojecten. De natuur heeft immers haar eigen agenda.

Deze korte samenvatting onderschrijft de mening van vele burgers.
Onveiligheid!, Verzilting!, Verontreiniging!. Vernietiging van kapitaal!, Menselijk leed! Dat alles kan blijkbaar de gezagdragers, en dus de politiek niet bewegen af te zien van de op onjuiste gronden genomen instemming  met deze  verzonnen cultuurplannerij.
Zie ook:    de uitvoerige zienswijze door te klikken op onderstaande
Zienswijze ir. Wil Lases

Ook aan Vlaamse zijde protest door zinloze onteigeningen.

De bedrijven van Guido Van Mieghem en Raf Van Broeck zijn gelegen in één van de meest vruchtbare landbouwstreken van Vlaanderen.
Op de zware klei in het Waasland wordt 10 ton tarwe en 13 ton suiker per hectare geoogst.
Om dat klaar te spelen, bewerken de akkerbouwers hun gronden met veel zorg.
“Als je ziet met welk respect wij omgaan met onze grond, dan staat dat in schril contrast
met het afgraven van klei en opspuiten van zand in het havengebied”, zucht Raf.
Samen met zijn ouders combineert hij akkerbouw met braadkippen.
Lees dit artikel verder op:

 http://www.vilt.be/Havenuitbreiding_Onderschat_onze_actiebereidheid_niet