Uit de media
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
Vandaag bericht Dagblad "De Stem".
Strop Waterdunen vorig jaar al bekend.
De gemeente Sluis heeft al in september vorig jaar aan de provincie laten weten
dat er geen rijksbijdrage komt voor explosievenonderzoek in Waterdunen.
Het tekort van een half miljoen euro was in het provinciehuis dus al langer dan een jaar bekend.
Het dagelijks provinciebestuur meldde anderhalve week geleden dat het natuur- en recreatieproject Waterdunen bij Groede kampt met een tekort van 3 miljoen euro. Provinciale Staten reageerden geschokt. Een deel van het tekort, zo zei gedeputeerde Ben de Reu, ontstond doordat het Rijk de zogenoemde 'bommenregeling' heeft stopgezet. Dat is een strop van een half miljoen euro.
Deze tegenvaller had opgenomen kunnen worden in het overzicht van de grondexploitatie (GREX) én de zomernota die eerder dit jaar aan Provinciale Staten werden gestuurd, maar daaruit bleken geen problemen met de financiering van Waterdunen.
De Reu bevestigt dat de tegenvaller vorig jaar door Sluis is gemeld, maar bij het maken van de GREX over het hoofd is gezien. Dat komt volgens hem omdat er te weinig mensen op het project Waterdunen zitten. "Ze werken zich echt het snot voor ogen, maar het is te veel werk voor te weinig mensen. Daar moeten we naar kijken."
De ruimingskosten werden in 2013 op ongeveer een miljoen euro begroot. De provincie vroeg de gemeente Sluis om bij het Rijk een beroep te doen op de compensatieregeling. Die komt namelijk uit het gemeentefonds. De gemeente zou het geld daarna doorsluizen naar de provincie. De Sluise gemeenteraad ging in mei 2013 akkoord met die constructie.
Per 1 januari 2015 heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken de regeling veranderd. Tot die tijd kregen gemeenten met veel explosieven in de bodem, zoals Sluis, een vaste bijdrage van 2000 euro per nieuw gebouwde woning. Vanaf begin dit jaar kan een vergoeding van zeventig procent van gemaakte onkosten worden gekregen. Het bommenonderzoek is al achter de rug, maar veel van de recreatiewoningen in Waterdunen moeten nog worden gebouwd.
De vaste bijdrage daarvoor is vervallen, waardoor Sluis een half miljoen euro misloopt. "We weten dit sinds september vorig jaar", vertelt woordvoerster Justa van Hermon van de gemeente Sluis. "En uiteraard hebben we dat toen meteen aan de provincie laten weten." De financiële strop is voor de provincie en niet voor de gemeente, want die zou het geld alleen maar doorgeven.
Sluis heeft in 2014 al aan de provincie gemeld dat er geen half miljoen euro komt uit de 'bommenregeling' van het Rijk
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
We lazen voor U in Dagblad "De Stem".
Veel mis rond Waterdunen
Drie miljoen euro is voor de provincie, die 'slechts' acht miljoen in Waterdunen zou steken, wel erg veel geld.
DOOR MARTIJN DE KONING
Analyse.
De aanleg van Waterdunen kost alles bij elkaar zo'n 200 miljoen euro.
De provincie staat voor nog geen acht miljoen euro op de rol, plus de inbreng van ruilgronden voor de landbouwers in het gebied.
In dat licht bezien is drie miljoen extra opeens een hele hoop geld.
Opvallend is overigens dat het tekort pas ontdekt is na een spoedcontrole. Die kwam er enkel naar aanleiding van het Sloewegdebacle.
En dat grondbezitters recht hadden op een hogere grondprijs dan ze in eerste instantie kregen, daarover deed de rechtbank afgelopen voorjaar al een uitspraak. De provincie lijkt niet in staat zelf grote projecten tot een goed einde te brengen.
Gedeputeerde Ben de Reu geeft aan naar oplossingen te zoeken binnen de begroting. Nu moeten Provinciale Staten de portemonnee trekken,
anders moet nóg meer bezuinigd worden op de recreatieve onderdelen van Waterdunen, zoals wandel- en fietspaden en speelvoorzieningen.
Daarmee gaat het lokkertje waarmee in West-Zeeuws-Vlaanderen enig draagvlak voor Waterdunen werd geschapen - de recreatieve meerwaarde voor inwoners van de streek - de prullenbak in. De natuur in Waterdunen wordt dan minder 'beleefbaar' dan steeds werd gepromoot.
En dan krijgen de tegenstanders van het vroege uur alsnog gelijk.
Als nu bezuinigd moet worden op recreatieve voorzieningen, daalt het draagvlak voor het project in de regio nog
verder.
Noot:
In het verleden is er te veel gesuggereerd dat alles in orde was met de gondverwerving. Neen dus. De claims komen nu pas . let maar op!
Nu eenmaal die hele kust met polders en al overhoop is gehaald, moeten we hopen dat het de werkgelegenheid zal bevorderen en de mensen er kunnen gnieten. Het ligt gelukkig aan de Noordzee en niet in de Scheldemonding.
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
gelezen bij Omroep Zeeland
MIDDELBURG - Het project Waterdunen in West-Zeeuws-Vlaanderen kampt met een miljoenentekort. Volgens voorlopige berekeningen van de provincie gaat het om een tekort van minimaal drie miljoen euro.
Kustversterking
Waterdunen is een kustversterkingsproject waarbij ook een nieuw natuurgebied wordt aangelegd. Ook komen er vakantiewoningen, een duincamping, en een hotel. Het gaat om een gebied van 350 hectare. Het project Waterdunen is begroot op 200 miljoen euro.
Grondexploitatie
Gedeputeerde Ben de Reu, die Waterdunen in portefeuille heeft, is onaangenaam verrast door het tekort dat volgens hem wordt veroorzaakt door tegenvallers in de grondexploitatie.
Controle verscherpt
Sinds half september heeft de provincie naar aanleiding van het Sloewegdebacle de controle op grote projecten verscherpt. Door die extra controle is het tekort aan het licht gekomen. Gedeputeerde De Reu gaat nu op zoek naar oplossingen. Hij denkt daar een paar maanden voor nodig te hebben.
Andere projecten
De provincie schrijft in een brief aan Provinciale Staten dat er op dit moment geen aanwijzingen zijn dat er tekorten dreigen bij andere grote projecten.
laatste keer aangepast: vr 16-10-2015, 09:1
Gisteren werd bekend dat het kustverversterkingsproject kampt met forse tegenvallers in de grondexploitatie.
Buikpijn
"Ik had al een kronkel in mijn maag door het Sloewegdebacle", zegt Patricia de Milliano van het CDA. "En nu heb ik er een kronkel bij.
Ik ben erg geschrokken en dat is nog zacht uitgedrukt." Ze noemt het tekort schokkend omdat er bij de vorming van het provinciebestuur juist veel tijd is genomen om te voorkomen dat er financiële lijken uit de kast komen" En nu moeten we nog maar hopen dat het hierbij blijft. Dit zit het CDA erg hoog!"
Ontgoocheld
Ook andere partijen reageren onthutst. Kees Bierens van de VVD sprak van een ontgoocheling.
"In mei is de grondexploitatie tegen het licht gehouden en dan mag je toch verwachten dat alles klopt.
Ik ben in hoge mate verbaasd met dit nieuwe financiele gat"
Hoe is het mogelijk?
De Partij voor Zeeland zei tot vervelens toe te hebben gewezen op de risico's van Waterdunen.
Volgens Statenlid François Babijn hoorde hij steeds dat er niets aan de hand was. "En nu een tekort van 3 miljoen. Hoe is dat mogelijk?"
Sober
De SGP wil dat er bij het zoeken naar oplossingen voor het tekort niet alleen naar bezuinigingen wordt gekeken. Statenlid Goos Roeland: "Laten we ook kijken of het project versoberd kan worden."
Notitie:
Spraken we gisteren nog van "Het gat van Frank", zinspelend op ook daar een begrotingstekort, vandaag wordt het GAT in Waterduenen nog groter, zeker als toch nog zou blijken dat de in- en uitwateringssluis reparatie nodig heeft
En straks.......het weer en het klimaat vergroot de onveiligheid in onze Delta. Willen we het achterland beschermen in Zeeland, dan zal het Estuarium Westerschelde moeten worden omgevormd van zout naar brak en dan naar zoet water.
Elders op de wereld is er genoeg aan estuaria, aan jungle, en oerwoud. Als we daar nu maar van afblijven.
In ons aangeharkte plantsoenenlandje met steeds groeiende bevolking moet er plaats blijven om veilig te kunnen te wonen, en veilige eigen voedselvoorziening rondom ons heen.
Maar die visjes en die vogeltjes..? Die hebben zwemvliesjes en vleugeltjes om te gaan of te blijven, te evolueren en uit te sterven. juist zoals de natuur daar al miljoenen jaren voor zorgt.
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
Wat lazen we in Dagblad De Stem:
'Gat van Frank' is over twintig jaar een schor
PERKPOLDER
De aanleg van het buitendijks natuurgebied Perkpolder zit erop voor Rijkswaterstaat.
Daarom droeg de dienst woensdag symbolisch het stokje over aan de gemeente Hulst, de provincie en waterschap Scheldestromen.
DOOR SHEILA VAN DOORSSELAER
Het zal nog wel twintig jaar duren voordat het nieuwe gebied een echt slikken- en schorrengebied is zoals Saeftinghe. De natuur zal zich daar langzaam ontwikkelen. Sinds op 25 juni de dijk is doorgegraven, zijn in de onder water gezette polder (in de volksmond nu Het Gat van Frank genaamd, naar de Hulster wethouder Frank van Driessche) al waterdiertjes te vinden. Vogels en vegetatie zullen snel volgen.
Het wachten is nu op de ontwikkeling van woningen, een jachthaven en een golfresort in Perkpolder. De ontwikkelaars Hulst Aan Zee en Sobradis Ventures hebben inmiddels de koopontwikkelaarsovereenkomst getekend. "Binnen een half jaar moeten ze nu de grond afnemen", zegt Frank van Driessche. ,,Maar dat mag natuurlijk eerder."
Het is inmiddels voor bezoekers mogelijk mooie fietstochten of wandelingen rond Het Gat van Frank te maken.
Commentaar: "Het Gat van Frank" zou wel eens een stempel kunnen gaan drukken op de financieen van de Gemeente Hulst. Alles is zo veel van als, als, als.!
Tot nu toe is er een mooi natuurgebied dat economisch geld op bracht prijs gegeven aan het zoute water. De zoetwaterbel vernietigd. De verzilting verder bevorderd. En als men dan de natuur zijn gang laat gaan, hebben we over 50 jaar een verwilderd schorrengebied dat ook weer minstens 7 meter boven NAP ligt en waar zoals nu in Het Land van Saeftinge geen vogel te vinden is.
Over 50 jaar??? Dan is de Westerschelde al lang geen zee-arm meer. Springvloeden en stormen en het smeltend Noordpoolijs zorgen er voor dat we wel genoodzaakt zijn om met -bij voorbeeld- kunstmatige eilanden bewoners in Zeeland en Vlaanderen te beschermen..
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
Klik op deze website www.standplaats-hedwige.nl
Hedwige help de Hertogin verdrinkt!!
En wij, wij staan erbij
We kijken maar!!
JE MAINTIENDRAI…
Deze website is een online platform voor iedereen die van Hedwige houdt.
Van die Hedwigepolder wie er nog geen afscheid van kan nemen.
Durft te nemen. Die het onvermijdelijke nog niet kan omarmen. Die het niet begrijpt.
Die de ziel van het Nederlander zijn verkwanseld weet in het verdwijnen van deze polder.
De ziel die ‘ik worstel en kom boven’ in zich gebeiteld weet, die
‘je maintiendrai’ onthouden heeft als de naam van de verzetskrant tijdens 2e wereldoorlog.
Die beseft dat de mens leeft op land. En de schoonheid van deze polder wil behouden. En weet dat dat niet meer gaat.
Die de naderende dood van een oergezonde polder betreurt. Woedend maakt.
Volg die bovenstaande website als U ook van deze polder houdt!!
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
NEDERLAND IS NU EEN PARKLANDSCHAP GEWORDEN!
Gladgeschoren weiden, kilometers asfalt, industrieterreinen en kaarsrecht geploegde akkers:
Het Nederlandse landschap is bijna volledig door mensenhanden gemaakt.
Toch is Nederland gevormd door natuurkrachten.
Sporen van geweldige oerkrachten die eens aan het werk waren zijn nog op veel plekken te zien, ook al doen we erg ons best om ze aan te harken, af te vlakken en recht te trekken. De eerste mensen trokken ons gebied binnen en hebben dat herschapen naar hun voortschrijdende behoefte, naar hun idee van welvaart.
Een zilte zeelucht waait over de open kustvlakte. Zwevend over het landschap speurt een zeearend naar prooi. Aan de oever van een kreek oogsten de eerste kustbewoners een bosje zeekraal.
In de verte beschermt een lage duinenrij het kweldergebied tegen de zee.
De mens heeft bezit genomen van het kustgebied, maar storm en springvloed kunnen het land elk moment weer onder water zetten.
Voorheen bewoonde de mens alleen nog de rivierterrassen langs de Maas in Limburg en de hogere zandgronden, maar in het Midden-Holoceen wagen de prehistorische Nederlanders zich ook in de kustzone.
Om aan voedsel te komen jagen en vissen ze in het erachter gelegen laaglandmoeras.
Langzamerhand gaan ze ook landbouw bedrijven.
Onder invloed van de mens maakt de natuurlijke vegetatie steeds meer plaats voor een cultuurlandschap.
Hoe werd ons gebied en hoe werden de landschappen gevormd.
Opheffing en daling van het aardoppervlak met ijs, wind, rivieren, zee en leven hebben zes uiteenlopende landschappen in ons land geboetseerd. Het Zuid-Limburgse Heuvellandschap is ons oudste landschap. Opheffing en insnijding door rivieren hebben hier geleid tot grote hoogteverschillen. In grote delen van Noord- Midden- en Zuid-Nederland vindt men Zandlandschappen. Hier zijn nog steeds veel geologische sporen te zien die het resultaat zijn van de werking van wind en ijs. Tussen de hoger gelegen zandlandschappen ligt het Rivierengebied. Woeste stromen en rustig kabbelend water hebben dit landschap vormgegeven. In nat Nederland groeide moerassen zo onstuimig dat ze een levend landschap vormden: de Veenlandschappen. Leven is ook een geologische factor van betekenis. Langs de kust was de zee de grootste landschapsbepaler. Als resultaat vind je langs de gehele kust het Zeekleilandschap. Op de grens van land en water ligt nog een ander landschap: De Duinen . Het is ons jongste en tevens meest actieve landschap: zee en wind zijn er nog dagelijks aan het werk.
HEUVELLANDSCHAP
Ons eigen stukje buitenland', zo wordt het Zuid-Limburgse heuvellandschap vaak in vakantiefolders aangekondigd.
Grote hoogteverschillen, stromende beken waarin forellen zwemmen, wegen met echte haarspeldbochten, gevaarlijk diepe kalksteengroeves, kilometerslange mijngangen waarin je kunt verdwalen, indrukwekkende steile randen en schitterende vergezichten.
Nergens anders is in Nederland een gevarieerder mozaïek van landschapselementen te vinden. Onder het oppervlak ligt een afwisselende geologie, die gedomineerd wordt door kalksteen uit het Krijttijdperk. Dit zeventig miljoen jaar oude restant van een tropisch warme zee zit vol prehistorische sporen, zoals skeletten van roofzuchtige maashagedissen.
ZANDLANDSCHAPPEN
Barre ijstijden hebben veel landschappelijks teweeg gebracht in Nederland.
Dankzij de invloed van kou en ijs kun je nu een woestijnervaring opdoen op een van de uitgestrekte zandverstuivingen in Noord-Brabant, of op zestig meter boven NAP van een schitterend uitzicht genieten op de Holterberg in Overijssel, of proberen een tonnenzware granieten steen teverplaatsen van een hunebed in Drenthe.
Het zand op een zandverstuiving is door een snijdende noordenwind aangevoerd in een tijd dat Nederland in een poolwoestijn lag.
De Holterberg, maar ook de veel bekendere stuwwallen van de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug zijn opgeduwd door enorme gletsjers die ooit tot het midden van Nederland reikten.
Deze gletsjers brachten zwerfstenen mee uit Scandinavië, waaronder de reusachtige keien waarvan de hunebedbouwers hun grafmonumenten bouwden.
Tussen de restanten van het ijsgeweld is het zandlandschap vooral het resultaat van oude rivieren, van Maas en Rijn, maar ook van de Eridanos, een verdwenen Noord-Europese superrivier met Amazone-achtige proporties.
RIVIERENGEBIED
Nederland is het afvoerputje van Europa. Voortdurend voeren rivieren zand, grind en ander erosiemateriaal aan uit verre berggebieden en alles wordt bij ons gedumpt.
Laag op laag is zo het land ontstaan waarop we leven. Nederland is in feite een enorme rivierdelta. In het verleden was het meermaals één grote riviervlakte.
Hierin stroomden woeste rivieren die ongehinderd hun bedding verlegden en overal zand- en grindbanken opruimden en weer opbouwden.
Tegenwoordig is het rivierengebied beperkter van omvang en kabbelen Maas, Rijn en IJssel rustig voort, in bedwang gehouden door kribben en dijken. In de laatste decennia wordt in het kader van natuurontwikkeling geprobeerd om de rivieren meer te bevrijden uit het korset van dijken. Natuurlijke processen kunnen zo weer hun gang gaan.
ZEEKLEIGEBIED
Als je aan de kust van Groningen of Friesland het wad op gaat dan word je gelijk de zompige zeeklei ingezogen. Wat weinigen zullen beseffen is dat zeeklei behalve aan de waddenkust ook in grote delen van West-Nederland aan het oppervlak ligt. Talloze Nederlandse akkers en weilanden, van Groningen tot Zeeland, liggen op zeekleilagen. Geen wonder, want enkele duizenden jaren geleden was een groot deel van West- en Noord-Nederland een waddengebied.
DUINEN
Een van de favoriete tijdbestedingen van Nederlanders is een dagje naar het strand - als het lekker weer is tenminste.
Zonnebaden, schelpen zoeken, een duik in zee, langs de waterlijn lopen, wat wil je nog meer? In ieder geval niet een klim recht omhoog het duin op. De verlokkelijke rij zandheuvels die de strandbezoeker begroet is namelijk op veel plaatsen afgezet met prikkeldraad: verboden toegang! Een teleurstelling voor spelende kinderen, maar het prikkeldraad staat er natuurlijk niet voor niets.
Duinen zijn een onmisbare schakel in de kustverdediging. Geen ander landschap is voor onze veiligheid zo belangrijk als het duinlandschap, dus kunnen we er maar beter vanaf blijven.
VEENLANDSCHAP
Als je het kaartje ziet, dan lijkt het veenlandschap te bestaan uit wat schamele resten. Toch bedekten veenmoerassen eens het merendeel van het Nederlandse laagland en grote delen van het hogergelegen achterland.
Tot ver in de middeleeuwen lieten Nederlanders deze gebieden onaangeroerd, want het was er nat en onbegaanbaar en bovendien stikte het er van de muggen. Ook de Romeinen hadden een hekel aan de veenmoerassen, waarin ze met hun zware uitrusting gemakkelijk vastliepen. Vanaf de elfde eeuw ging men de veenmoerassen ontginnen: er werd turf gewonnen die als brandstof werd gebruikt. Grote delen van het laagveen werden afgegraven. De hoogveengebieden kwamen pas later aan de beurt.
Nog tot ver in de twintigste eeuw waren er in het noorden van ons land uitgestrekte veengebieden waarin je gemakkelijk kon verdwalen.
Tot slot:
Natuurlijk heeft een mens altijd een hunkering naar het verleden.
Nu we in een periode van grote welvaart leven, werken een bijzaak aan het worden is en vrije tijdsbesteding gevoelsmatig voorrang moet krijgen in onze levensopvatting, is daaruit de GROENE BEWEGING ontstaan.
Maar hoe verantwoord zijn al die veranderingen en het terug willen naar een periode in de geschiedenis?
Hoe ver wil je terug?? Dus tegen wat gevormd is en zich verder zal vormen?
Vruchtbare polderlandschappen die ontdaan zijn van de bovenste kleilaag brengen een vegetatie voort die haaks staat op naast gelegen akkerlanden.
Al die nieuwe natuurgebieden vragen onderhoud en dat kost heel veel geld.
Onze boeren waren de landschapbeheerders die met enig gewin ons landschap onderhielden, maar niet ten laste waren aan onze maatschappij.
Ons land is te dicht bevolkt en is te veel cultuurlandschap geworden en moet straks een steeds groeiende bevolking kunnen huisvesten, zich kunnen verplaatsen en economisch het hoofd boven water zien te houden. Laten we onze aandacht richten op die gebieden in Europa en de Wereld om te behouden wat natuur daar nog is.
Niet het paard achter de wagen spannen in ons te kleine landje.
Jo Everaert met hulp uit Wikipeda.
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
PROMETHEUS ORGANISEERT EEN LEZING VAN CHRIS DE STOOP OP DINSDAG 6 OKTOBER IN PORGY&BESS TE TERNEUZEN.
AANVANG 20.00 UUR / TOEGANGSPRIJS € 10,-
Hoe de boeren definitief verdwijnen uit de Antwerpse en Zeeuwsch-Vlaamse polders!
CHRIS DE STOOP (1958) is een Vlaams auteur en journalist, die werkt voor het weekblad Knack.
Hij studeerde van 1976 tot 1980 Germaanse talen aan de K.U. Leuven en volgde daarna nog een extra jaar Communicatiewetenschappen.
Dhr. De Stoop, opgegroeid in de polderstreek van het noorden van het Waasland, vertelt met veel enthousiasme over zijn jeugd en zijn literaire projecten.
DIT IS MIJN HOF.
Begin september verschijnt het nieuwe boek van Chris de Stoop
Dit is mijn hof, waarin hij beschrijft hoe de boeren definitief verdwijnen uit de Antwerpse en Zeeuwssch-Vlaamse polders.
Zijn eerste lezing hierover is op 6 oktober in Porgy&Bess.
De Hedwigepolder, de beroemdste polder van de lage landen, schrijlings op de Zeeuwsch-Vlaamse grens, moet en zal onder water worden gezet.
De polder is symbool geworden voor het oude boerenland dat moet wijken voor nieuwe natuurgebieden.
Dit raakt de bevolking diep in de ziel.
Dhr.Chris de Stoop, zelf een boerenzoon uit de streek, keert terug naar de ouderlijke boerderij die van de ene op de andere dag leeg is komen te staan.
Terwijl De Stoop de boerderij bestiert, kijkt hij naar het veranderde landschap om zich heen.
Hij is zo iemand die nog in vervoering kan raken van een mooi gevormde koe. Hij kan nog lyrisch worden van een vers geploegde akker.
Hij kijkt terug op het boerenleven dat het land maakte tot wat het was, duizend jaar lang.
En hij kijkt met verbijstering naar wat het geschonden en geradbraakte land inmiddels geworden is.
Het ellendige verdwijnen van de boeren doet zich in heel Europa voor, maar nergens zo schrijnend als hier.
Vijftien jaar geleden nam Chris de Stoop zijn intrek in het toen nog bloeiende polderdorp Doel, dat moest wijken voor haven en industrie.
Hij schreef er zijn boek De bres. Nu ziet De Stoop opnieuw de graafmachines oprukken en eeuwenoude hoeves verdwijnen, maar dit keer voor nieuwe natuur.
Toegangskaarten via www.porgyenbess.nl of Boekhandel van de Sande, Noordstraat 55 te Terneuzen. 0115-612073.
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
Ir W.B.P.M. Lases is waterbouwkundige.
Soms is ‘nieuwe natuur’ slecht voor de natuur
Met de afgraving van de zeedijk van de oostelijke Perkpolder in ZeeuwsVlaanderen is vorige MAAND de volgende ontpoldering begonnen.
Natuur is kostbaar, betoogt de paus in zijn encycliek, maar niet iedere ingreep komt haar ten goede, stelt Wil Lases.
Met afgraven van de zeedijk van de oostelijke Perkpolder worden delen van drie twaalfdeeeuwse polders nieuwe zee.
In Kracht, het magazine van Rijkswaterstaat, van deze maand wordt vermeld dat het goed is voor de natuur in de Westerschelde en voor de recreatie.
noot redactie: Welke natuur? Hoezo recreatie? Natuurlijk een leuk project voor Rijkswaterstaat!
Het is voor een waterbouwkundige een geweldig project om te mogen uitvoeren.
Echter, de argumentatie die tot dit project geleid heeft, het negeren van alle negatieve aspecten en de slogan ‘natuurherstel Westerschelde’ deugen niet.
Het verbaast me keer op keer dat Rijkswaterstaat in weerwil van de ontwikkeling van de fysische natuur blijft aangeven dat het project goed is voor de natuur in de Westerschelde.
Integendeel, het project bevordert juist enigszins de achteruitgang van de natuur in de Westerschelde.
Dat geldt ook voor de projecten Hedwigepolder (Oost-Zeeuws-Vlaanderen) en Waterdunen (West-ZeeuwsVlaanderen).
Tegen de natuur
De natuur in de Westerschelde blijft door ons handelen in dit tijdperk gewoon achteruitgaan.
Wij blijven grond tegennatuurlijk uit de Westerschelde verliezen aan de veel te ruim gemaakte Zeeschelde (bij Antwerpen) en door zandwinning in de Westerschelde en de Zeeschelde.
Een verschuiving van ondiepe naar diepere natuur in de riviermonding blijft gewoon doorgaan. Projecten waarin van polders door afgravingen zee wordt gemaakt, helpen juist die verstoring.
Die projecten zorgen voor een extra onttrekking van grond (slib) aan de Westerschelde door opslibbing, omdat de projecten tegen de natuur ingaan.
Noot redactie:
Deze slib als voedsel voor de vissen en vogels bedoelt is NU vervuild omdat het verontreinigd wordt door industrie en vies rioolwater uit half Belgi:e.
Willen we een duurzamere ontwikkeling van de Westerschelde dan moeten we de kern van het probleem aanpakken en de grondbalans, die we verstoren, zoveel mogelijk weer op orde brengen.
Daarnaast moet het gesleep met specie in de Westerschelde tot een noodzakelijk minimum beperkt worden.
De fysische natuur bepaalt immers de ontwikkelingsmogelijkheden voor de biologie en het duurzame karakter er van.
Het is in de Westerschelde te doen, niet op het land.
Aan de wens om de teruggang van schorren te stoppen en aangroei te bevorderen is volop te voldoen in de natuurlijkheid van de Westerschelde zelf.
Verantwoordelijkheid In het plan Perkpolder worden gedeeltelijk drie zeldzame twaalfde-eeuwse polders vernield, de Perkpolder, de Noordhofpolder en de Noorddijkpolder.
Deze zijn onderdeel van een hoge nes in een binnenbocht van de Westerschelde, hebben weinig zee-invloed gekend en zijn ouder dan de Westerschelde.
Waarom dan een oostelijke Perkpolder, gelegen op één meter boven NAP, vier meter afgraven?
Die polders slibben zeer snel weer op. De introductie van verzilting in deze zoete polders is enorm met 10.000 mg Cl’/l.
De achterwaartse verzilting schijnt al merkbaar te worden.
Hiervoor is uit den treure gewaarschuwd. De voorziene maatregelen tegen verzilting werken nauwelijks.
Die verzilting gaat gewoon door, traag maar gestaag.
Voor een effectieve bestrijding van die verzilting naar het achterland door middel van een gesloten damwand over de volle lengte van de nieuwe zeedijk heeft de provincie Zeeland geen geld over.
Hoewel de provincie dit ‘nieuwe natuur’- plan heeft opgelegd, wenst zij haar verantwoordelijkheid in dezen niet te nemen.
Natuurvernietiging
Er is veel meer veen uitgekomen dan men verwacht had. Veen waar de natuur drie- tot vierduizend jaar over gedaan heeft om het te vormen. Het lag eerst op een hoop aan de lucht te verbranden (oxideren) en is nu verwerkt op landbouwgronden, waar het na enige jaren totaal verbrand zal zijn
Pure natuur- en grondvernietiging. Het is helemaal niet goed voor de natuur van het land, noch voor die in de Westerschelde.
Veiligheid
De veiligheid is minder geworden en recreatief is het veel minder, omdat de wereldberoemde Bloemendijk, de Kalverdijk en de historische oude loofrijke Noorddijksedijk slachtoffer zijn geworden.
Er is dus geen directe natuurbeleving meer.
Er komt slechts een enkele vogelkijkhut buiten het gebied, terwijl die polders zelf recreatief veel aantrekkelijker waren.
In de polders, waar zee van gemaakt is, is de veiligheid verdwenen en de mensen achter de nieuwe zeedijk zijn direct de klos als er wat gebeurt, terwijl er tot nu toe nog eerst polders voor lagen.
In het plan Perkpolder heeft geen archeologisch onderzoek plaats gevonden, hoewel verwachtingen van vroegmiddeleeuwse bewoning werden bevestigd door fotografi e vanuit de lucht van het gebied.
En dit allemaal om zelfbedachte natuur belangrijker te achten dan de zeldzame aloude natuur aldaar.
Alleen gewenst door de natuurorganisaties. Het is heel triest.
aldus: + Ir W.B.P.M. Lases is waterbouwkundige.
- Category: Uit de media
- Written by Jo en Elly Everaert-Martens
Van “De Levende Delta” ontvingen wij het bericht over een interessant
Symposium:
" Schelde-estuarium in beweging"
Groeipolders - Verzilting - Strekdammen
woensdagavond 20 mei 2015, aanvang 19.30 uur
(inloop vanaf 19.00 uur).
De plaats van samenkomst is ( in de bovenzalen van) het Vergader- en Congrescentrum De Stenge in Heinkenszand.
Vriendelijke groeten,
Namens Red onze Polders
Nout en Magda de Feijter