Wat lazen we in Dagblad De Stem:

'Gat van Frank' is over twintig jaar een schor

PERKPOLDER

De aanleg van het buitendijks natuurgebied Perkpolder zit erop voor Rijkswaterstaat.
Daarom droeg de dienst woensdag symbolisch het stokje over aan de gemeente Hulst, de provincie en waterschap Scheldestromen.

DOOR SHEILA VAN DOORSSELAER

Het zal nog wel twintig jaar duren voordat het nieuwe gebied een echt slikken- en schorrengebied is zoals Saeftinghe. De natuur zal zich daar langzaam ontwikkelen. Sinds op 25 juni de dijk is doorgegraven, zijn in de onder water gezette polder (in de volksmond nu Het Gat van Frank genaamd, naar de Hulster wethouder Frank van Driessche) al waterdiertjes te vinden. Vogels en vegetatie zullen snel volgen.

Het wachten is nu op de ontwikkeling van woningen, een jachthaven en een golfresort in Perkpolder. De ontwikkelaars Hulst Aan Zee en Sobradis Ventures hebben inmiddels de koopontwikkelaarsovereenkomst getekend. "Binnen een half jaar moeten ze nu de grond afnemen", zegt Frank van Driessche. ,,Maar dat mag natuurlijk eerder."

Het is inmiddels voor bezoekers mogelijk mooie fietstochten of wandelingen rond Het Gat van Frank te maken.

 

Commentaar"Het Gat van Frank" zou wel eens een stempel kunnen gaan drukken op de financieen van de Gemeente Hulst. Alles is zo veel van als,  als,  als.! 
Tot nu toe is er een mooi natuurgebied dat economisch geld op bracht prijs gegeven aan het zoute water. De zoetwaterbel vernietigd. De verzilting verder bevorderd. En als men dan de natuur zijn gang laat gaan, hebben we over 50 jaar een verwilderd schorrengebied dat ook weer minstens 7 meter boven NAP ligt en waar zoals nu in Het Land van Saeftinge geen vogel te vinden is. 

westerscheldemonding

Over 50 jaar???  Dan is de Westerschelde al lang geen zee-arm meer. Springvloeden en stormen en het smeltend Noordpoolijs zorgen er voor dat we wel genoodzaakt zijn om met -bij voorbeeld-  kunstmatige eilanden bewoners in Zeeland en Vlaanderen te beschermen..

 

 

Klik op deze website      www.standplaats-hedwige.nl 

Hedwige  help de Hertogin verdrinkt!!
En wij, wij staan erbij
We kijken maar!!

JE MAINTIENDRAI…

 

maintendrai

Deze website is een online platform voor iedereen die van Hedwige houdt. 
Van die Hedwigepolder wie er nog geen afscheid van kan nemen. 

Durft te nemen. Die het onvermijdelijke nog niet kan omarmen. Die het niet begrijpt. 
Die de ziel van het Nederlander zijn verkwanseld weet in het verdwijnen van deze polder. 

ZeelandWap

De ziel die ‘ik worstel en kom boven’ in zich gebeiteld weet, die
‘je maintiendrai’ onthouden heeft als de naam van de verzetskrant tijdens 2e wereldoorlog.
Die beseft dat de mens leeft op land. En de schoonheid van deze polder wil behouden. En weet dat dat niet meer gaat.
Die de naderende dood van een oergezonde polder betreurt. 
Woedend maakt.

 

Volg die bovenstaande website als U ook van deze polder houdt!!

 

 

 

NEDERLAND IS NU EEN PARKLANDSCHAP GEWORDEN!

Gladgeschoren weiden, kilometers asfalt, industrieterreinen en kaarsrecht geploegde akkers: 
Het Nederlandse landschap is bijna volledig door mensenhanden gemaakt.
Toch is Nederland gevormd door natuurkrachten.
Sporen van geweldige oerkrachten die eens aan het werk waren zijn nog op veel plekken te zien, ook al doen we erg ons best om ze aan te harken, af te vlakken en recht te trekken. De eerste mensen trokken ons gebied binnen en hebben dat herschapen naar hun voortschrijdende behoefte, naar hun idee van welvaart.

  holoceen klein

Een zilte zeelucht waait over de open kustvlakte. Zwevend over het landschap speurt een zeearend naar prooi. Aan de oever van een kreek oogsten de eerste kustbewoners een bosje zeekraal.
In de verte beschermt een lage duinenrij het kweldergebied tegen de zee.
De mens heeft bezit genomen van het kustgebied, maar storm en springvloed kunnen het land elk moment weer onder water zetten.
Voorheen bewoonde de mens alleen nog de rivierterrassen langs de Maas in Limburg en de hogere zandgronden, maar in het Midden-Holoceen wagen de prehistorische Nederlanders zich ook in de kustzone.
Om aan voedsel te komen jagen en vissen ze in het erachter gelegen laaglandmoeras.
Langzamerhand gaan ze ook landbouw bedrijven.
Onder invloed van de mens maakt de natuurlijke vegetatie steeds meer plaats voor een cultuurlandschap.

 Hoe werd ons gebied en hoe werden de landschappen gevormd.

Opheffing en daling van het aardoppervlak met ijs, wind, rivieren, zee en leven hebben zes uiteenlopende landschappen in ons land geboetseerd. Het Zuid-Limburgse Heuvellandschap is ons oudste landschap. Opheffing en insnijding door rivieren hebben hier geleid tot grote hoogteverschillen. In grote delen van Noord- Midden- en Zuid-Nederland vindt men Zandlandschappen. Hier zijn nog steeds veel geologische sporen te zien die het resultaat zijn van de werking van wind en ijs. Tussen de hoger gelegen zandlandschappen ligt het Rivierengebied. Woeste stromen en rustig kabbelend water hebben dit landschap vormgegeven. In nat Nederland groeide moerassen zo onstuimig dat ze een levend landschap vormden: de Veenlandschappen. Leven is ook een geologische factor van betekenis. Langs de kust was de zee de grootste landschapsbepaler. Als resultaat vind je langs de gehele kust het Zeekleilandschap. Op de grens van land en water ligt nog een ander landschap:  De Duinen . Het is ons jongste en tevens meest actieve landschap: zee en wind zijn er nog dagelijks aan het werk.

HEUVELLANDSCHAP

 HeuvellandschapHeader klein

 Ons eigen stukje buitenland', zo wordt het Zuid-Limburgse heuvellandschap vaak in vakantiefolders aangekondigd.
Grote hoogteverschillen, stromende beken waarin forellen zwemmen, wegen met echte haarspeldbochten, gevaarlijk diepe kalksteengroeves, kilometerslange mijngangen waarin je kunt verdwalen, indrukwekkende steile randen en schitterende vergezichten. 
Nergens anders is in Nederland een gevarieerder mozaïek van landschapselementen te vinden. Onder het oppervlak ligt een afwisselende geologie, die gedomineerd wordt door kalksteen uit het Krijttijdperk. Dit zeventig miljoen jaar oude restant van een tropisch warme zee zit vol prehistorische sporen, zoals skeletten van roofzuchtige maashagedissen.

 ZANDLANDSCHAPPEN

 Zandlandschap Header klein

Barre ijstijden hebben veel landschappelijks teweeg gebracht in Nederland. 
Dankzij de invloed van kou en ijs kun je nu een woestijnervaring opdoen op een van de uitgestrekte zandverstuivingen in Noord-Brabant, of op zestig meter boven NAP van een schitterend uitzicht genieten op de Holterberg in Overijssel, of proberen een tonnenzware granieten steen teverplaatsen van een hunebed in Drenthe.
Het zand op een zandverstuiving is door een snijdende noordenwind aangevoerd in een tijd dat Nederland in een poolwoestijn lag. 
De Holterberg, maar ook de veel bekendere stuwwallen van de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug zijn opgeduwd door enorme gletsjers die ooit tot het midden van Nederland reikten. 
Deze gletsjers brachten zwerfstenen mee uit Scandinavië, waaronder de reusachtige keien waarvan de hunebedbouwers hun grafmonumenten bouwden.
Tussen de restanten van het ijsgeweld is het zandlandschap vooral het resultaat van oude rivieren, van Maas en Rijn, maar ook van de Eridanos, een verdwenen Noord-Europese superrivier met Amazone-achtige proporties.

  

RIVIERENGEBIED

 RIVIERENGEBIED klein

 Nederland is het afvoerputje van Europa. Voortdurend voeren rivieren zand, grind en ander erosiemateriaal aan uit verre berggebieden en alles wordt bij ons gedumpt. 
Laag op laag is zo het land ontstaan waarop we leven. Nederland is in feite een enorme rivierdelta. In het verleden was het meermaals één grote riviervlakte. 
Hierin stroomden woeste rivieren die ongehinderd hun bedding verlegden en overal zand- en grindbanken opruimden en weer opbouwden. 
Tegenwoordig is het rivierengebied beperkter van omvang en kabbelen Maas, Rijn en IJssel rustig voort, in bedwang gehouden door kribben en dijken. In de laatste decennia wordt in het kader van natuurontwikkeling geprobeerd om de rivieren meer te bevrijden uit het korset van dijken. Natuurlijke processen kunnen zo weer hun gang gaan.

 

ZEEKLEIGEBIED

ZeekleilandschapHeader klei

 Als je aan de kust van Groningen of Friesland het wad op gaat dan word je gelijk de zompige zeeklei ingezogen. Wat weinigen zullen beseffen is dat zeeklei behalve aan de waddenkust ook in grote delen van West-Nederland aan het oppervlak ligt. Talloze Nederlandse akkers en weilanden, van Groningen tot Zeeland, liggen op zeekleilagen. Geen wonder, want enkele duizenden jaren geleden was een groot deel van West- en Noord-Nederland een waddengebied.

 

DUINEN

duinlandschap HEADER klein

 Een van de favoriete tijdbestedingen van Nederlanders is een dagje naar het strand - als het lekker weer is tenminste.
Zonnebaden, schelpen zoeken, een duik in zee, langs de waterlijn lopen, wat wil je nog meer? In ieder geval niet een klim recht omhoog het duin op. De verlokkelijke rij zandheuvels die de strandbezoeker begroet is namelijk op veel plaatsen afgezet met prikkeldraad: verboden toegang! Een teleurstelling voor spelende kinderen, maar het prikkeldraad staat er natuurlijk niet voor niets.
Duinen zijn een onmisbare schakel in de kustverdediging. Geen ander landschap is voor onze veiligheid zo belangrijk als het duinlandschap, dus kunnen we er maar beter vanaf blijven.

 

VEENLANDSCHAP

VeenlandschapHeader klein

 Als je het kaartje ziet, dan lijkt het veenlandschap te bestaan uit wat schamele resten. Toch bedekten veenmoerassen eens het merendeel van het Nederlandse laagland en grote delen van het hogergelegen achterland.
Tot ver in de middeleeuwen lieten Nederlanders deze gebieden onaangeroerd, want het was er nat en onbegaanbaar en bovendien stikte het er van de muggen. Ook de Romeinen hadden een hekel aan de veenmoerassen, waarin ze met hun zware uitrusting gemakkelijk vastliepen. Vanaf de elfde eeuw ging men de veenmoerassen ontginnen: er werd turf gewonnen die als brandstof werd gebruikt. Grote delen van het laagveen werden afgegraven. De hoogveengebieden kwamen pas later aan de beurt. 
Nog tot ver in de twintigste eeuw waren er in het noorden van ons land uitgestrekte veengebieden waarin je gemakkelijk kon verdwalen. 

Tot slot: 

Natuurlijk heeft een mens altijd een hunkering naar het verleden.
Nu we in een periode van grote welvaart leven, werken een bijzaak aan het worden is en vrije tijdsbesteding gevoelsmatig voorrang moet krijgen in onze levensopvatting, is daaruit de GROENE BEWEGING ontstaan.
Maar hoe verantwoord zijn al die veranderingen en het terug willen naar een periode in de geschiedenis? 
Hoe ver wil je terug?? Dus tegen wat gevormd is en zich verder zal vormen? 
Vruchtbare polderlandschappen die ontdaan zijn van de bovenste kleilaag brengen een vegetatie voort die haaks staat op naast gelegen akkerlanden. 

Al die nieuwe natuurgebieden vragen onderhoud en dat kost heel veel geld. 
Onze boeren waren de landschapbeheerders die met enig gewin ons landschap onderhielden, maar niet ten laste waren aan onze maatschappij.
Ons land is te dicht bevolkt en is te veel cultuurlandschap geworden en moet straks een steeds groeiende bevolking kunnen huisvesten, zich kunnen verplaatsen en economisch het hoofd boven water zien te houden. Laten we onze aandacht richten op die gebieden in Europa en de Wereld om te behouden wat natuur daar nog is.

Niet het paard achter de wagen spannen in ons te kleine landje.

Jo Everaert met hulp uit Wikipeda.

110522 Prosper 49

PROMETHEUS ORGANISEERT EEN LEZING VAN CHRIS DE STOOP OP DINSDAG 6 OKTOBER IN PORGY&BESS TE TERNEUZEN.
AANVANG 20.00 UUR / TOEGANGSPRIJS € 10,-

Hoe de boeren definitief verdwijnen uit de Antwerpse en Zeeuwsch-Vlaamse polders!

CHRIS DE STOOP (1958) is een Vlaams auteur en journalist, die werkt voor het weekblad Knack.
Hij studeerde van 1976 tot 1980 Germaanse talen aan de K.U. Leuven en volgde daarna nog een extra jaar Communicatiewetenschappen. 
Dhr. De Stoop, opgegroeid in de polderstreek van het noorden van het Waasland, vertelt met veel enthousiasme over zijn jeugd en zijn literaire projecten.

 

110522 Prosper 37

 

 

DIT IS MIJN HOF.
Begin september verschijnt het nieuwe boek van Chris de Stoop
Dit is mijn hof, waarin hij beschrijft hoe de boeren definitief verdwijnen uit de Antwerpse en Zeeuwssch-Vlaamse polders.
Zijn eerste lezing hierover is op 6 oktober in Porgy&Bess.

De Hedwigepolder, de beroemdste polder van de lage landen, schrijlings op de Zeeuwsch-Vlaamse grens, moet en zal onder water worden gezet.
De polder is symbool geworden voor het oude boerenland dat moet wijken voor nieuwe natuurgebieden.
Dit raakt de bevolking diep in de ziel.

Dhr.Chris de Stoop, zelf een boerenzoon uit de streek, keert terug naar de ouderlijke boerderij die van de ene op de andere dag leeg is komen te staan.
Terwijl De Stoop de boerderij bestiert, kijkt hij naar het veranderde landschap om zich heen.
Hij is zo iemand die nog in vervoering kan raken van een mooi gevormde koe. Hij kan nog lyrisch worden van een vers geploegde akker.
Hij kijkt terug op het boerenleven dat het land maakte tot wat het was, duizend jaar lang.
En hij kijkt met verbijstering naar wat het geschonden en geradbraakte land inmiddels geworden is.
Het ellendige verdwijnen van de boeren doet zich in heel Europa voor, maar nergens zo schrijnend als hier.

Vijftien jaar geleden nam Chris de Stoop zijn intrek in het toen nog bloeiende polderdorp Doel, dat moest wijken voor haven en industrie.
Hij schreef er zijn boek De bres. Nu ziet De Stoop opnieuw de graafmachines oprukken en eeuwenoude hoeves verdwijnen, maar dit keer voor nieuwe natuur.

Toegangskaarten via www.porgyenbess.nl of Boekhandel van de Sande, Noordstraat 55 te Terneuzen. 0115-612073.

 

 Ir W.B.P.M. Lases is waterbouwkundige.

Soms is ‘nieuwe natuur’ slecht voor de natuur

Met de afgraving van de zeedijk van de oostelijke Perkpolder in ZeeuwsVlaanderen is vorige MAAND de volgende ontpoldering begonnen.
Natuur is kostbaar, betoogt de paus in zijn encycliek, maar niet iedere ingreep komt haar ten goede, stelt Wil Lases.
Met afgraven van de zeedijk van de oostelijke Perkpolder worden delen van drie twaalfdeeeuwse polders nieuwe zee.

In Kracht, het magazine van Rijkswaterstaat, van deze maand wordt vermeld dat het goed is voor de natuur in de Westerschelde en voor de recreatie.
noot redactie: Welke natuur? Hoezo recreatie? Natuurlijk een leuk project voor Rijkswaterstaat!

Het is voor een waterbouwkundige een geweldig project om te mogen uitvoeren.
Echter, de argumentatie die tot dit project geleid heeft, het negeren van alle negatieve aspecten en de slogan ‘natuurherstel Westerschelde’ deugen niet.
Het verbaast me keer op keer dat Rijkswaterstaat in weerwil van de ontwikkeling van de fysische natuur blijft aangeven dat het project goed is voor de natuur in de Westerschelde.
Integendeel, het project bevordert juist enigszins de achteruitgang van de natuur in de Westerschelde.
Dat geldt ook voor de projecten Hedwigepolder (Oost-Zeeuws-Vlaanderen) en Waterdunen (West-ZeeuwsVlaanderen).
Tegen de natuur
De natuur in de Westerschelde blijft door ons handelen in dit tijdperk gewoon achteruitgaan.
Wij blijven grond tegennatuurlijk uit de Westerschelde verliezen aan de veel te ruim gemaakte Zeeschelde (bij Antwerpen) en door zandwinning in de Westerschelde en de Zeeschelde.
Een verschuiving van ondiepe naar diepere natuur in de riviermonding blijft gewoon doorgaan. Projecten waarin van polders door afgravingen zee wordt gemaakt, helpen juist die verstoring.
Die projecten zorgen voor een extra onttrekking van grond (slib) aan de Westerschelde door opslibbing, omdat de projecten tegen de natuur ingaan.
Noot redactie:
Deze slib als voedsel voor de vissen en vogels bedoelt is NU vervuild omdat het verontreinigd wordt door industrie en vies rioolwater uit half Belgi:e.

Willen we een duurzamere ontwikkeling van de Westerschelde dan moeten we de kern van het probleem aanpakken en de grondbalans, die we verstoren, zoveel mogelijk weer op orde brengen.
Daarnaast moet het gesleep met specie in de Westerschelde tot een noodzakelijk minimum beperkt worden.
De fysische natuur bepaalt immers de ontwikkelingsmogelijkheden voor de biologie en het duurzame karakter er van.
Het is in de Westerschelde te doen, niet op het land.

Aan de wens om de teruggang van schorren te stoppen en aangroei te bevorderen is volop te voldoen in de natuurlijkheid van de Westerschelde zelf.
Verantwoordelijkheid In het plan Perkpolder worden gedeeltelijk drie zeldzame twaalfde-eeuwse polders vernield, de Perkpolder, de Noordhofpolder en de Noorddijkpolder.
Deze zijn onderdeel van een hoge nes in een binnenbocht van de Westerschelde, hebben weinig zee-invloed gekend en zijn ouder dan de Westerschelde.
Waarom dan een oostelijke Perkpolder, gelegen op één meter boven NAP, vier meter afgraven?
Die polders slibben zeer snel weer op. De introductie van verzilting in deze zoete polders is enorm met 10.000 mg Cl’/l.
De achterwaartse verzilting schijnt al merkbaar te worden.
Hiervoor is uit den treure gewaarschuwd. De voorziene maatregelen tegen verzilting werken nauwelijks.

Die verzilting gaat gewoon door, traag maar gestaag.
Voor een effectieve bestrijding van die verzilting naar het achterland door middel van een gesloten damwand over de volle lengte van de nieuwe zeedijk heeft de provincie Zeeland geen geld over.
Hoewel de provincie dit ‘nieuwe natuur’- plan heeft opgelegd, wenst zij haar verantwoordelijkheid in dezen niet te nemen.
Natuurvernietiging
Er is veel meer veen uitgekomen dan men verwacht had. Veen waar de natuur drie- tot vierduizend jaar over gedaan heeft om het te vormen. Het lag eerst op een hoop aan de lucht te verbranden (oxideren) en is nu verwerkt op landbouwgronden, waar het na enige jaren totaal verbrand zal zijn
Pure natuur- en grondvernietiging. Het is helemaal niet goed voor de natuur van het land, noch voor die in de Westerschelde.

Veiligheid
De veiligheid is minder geworden en recreatief is het veel minder, omdat de wereldberoemde Bloemendijk, de Kalverdijk en de historische oude loofrijke Noorddijksedijk slachtoffer zijn geworden.
Er is dus geen directe natuurbeleving meer.
Er komt slechts een enkele vogelkijkhut buiten het gebied, terwijl die polders zelf recreatief veel aantrekkelijker waren.
In de polders, waar zee van gemaakt is, is de veiligheid verdwenen en de mensen achter de nieuwe zeedijk zijn direct de klos als er wat gebeurt, terwijl er tot nu toe nog eerst polders voor lagen.
In het plan Perkpolder heeft geen archeologisch onderzoek plaats gevonden, hoewel verwachtingen van vroegmiddeleeuwse bewoning werden bevestigd door fotografi e vanuit de lucht van het gebied.
En dit allemaal om zelfbedachte natuur belangrijker te achten dan de zeldzame aloude natuur aldaar.
Alleen gewenst door de natuurorganisaties. Het is heel triest.
aldus:   + Ir W.B.P.M. Lases is waterbouwkundige.

Van “De Levende Delta” ontvingen wij het bericht over een interessant
 Symposium: 
" Schelde-estuarium in beweging" 
Groeipolders - Verzilting - Strekdammen
 
woensdagavond 20 mei 2015, aanvang 19.30 uur
(inloop vanaf 19.00 uur).

De plaats van samenkomst is ( in de bovenzalen van) het Vergader- en Congrescentrum De Stenge in Heinkenszand.

Vriendelijke groeten,
Namens Red onze Polders 
Nout en Magda de Feijter

De uitreiking van een Zeeuws Lintje door omroep Zeeland aan mensen, die hiermee waardering ontvangen voor het vele werk dat zij belangeloos doen.

“Red onze Polders” heeft Kees de Broekert hiervoor aangemeld met deze argumentatie:

Kees is vanaf 2006 zeer in de weer om voor “Red onze Polders” actie te voeren tegen de ontpolderplannen. Hij heeft al vele spandoeken met goede teksten gemaakt en weet velen te activeren en te overtuigen van zijn mening en dat op een goede manier, zonder andersdenkenden te kwetsen..

Er waren 30 aanmeldingen bij omroep Zeeland, Kees is met nog drie personen uitgekozen, waar omroep Zeeland een medaille met lintje kwam brengen.

Kees is één van de vele personen, die zich belangeloos inzet om het ontpolderen te voorkomen. Ook voor al die anderen is de waardering van “Red onze Polders” zeer groot. In gedachten is er ook voor hen deze waardering.

De Natuur haar of zijn gang laten gaan...of zelf de natuur beïnvloeden??
Een interessant gegeven.
De mens heeft gebruik gemaakt van de natuurlijke aanwas van land door de zee, door dat droogkomend gebied extra te beschermen voor het te hoge water. Daar waar dat alsnog overstroomde werd dat verhinderd door op de lage plaatsen "dijken" aan te leggen. Die waren in aanvang slechts "tafelhoog" maar voldoende om bij Storm en Giertij het achterliggend land droog te houden. Natuurlijk werden die dijken steeds wat verhoogd, omdat de zeespiegel ook ten opzichte van het land steeds hoger kwam. Vóór die dijken ontstond dan weer op natuurlijke wijze door aanslibbing opnieuw "land".
Als door oorlogsgeweld in Zeeuwsch-Vlaanderen dat land niet grotendeels onder water was gezet, men de Schelde niet had uitgediept, was in die natuurlijke Delta overal zoveel aangeslibd dat er van moderne scheepvaart geen sprake meer was geweest. De Westerschelde wasceen bescheiden uitwateringsrivier geworden onder invloed van de getijden.
Dit vooraf aan het artikel waar U naar verwezen wordt. Zie de link hier onder.

Hoe_de_natuur_invulling_geeft_aan_de_delta_1.pdf


 

Wij lazen voor U in de PZC:

DEN HAAG - De provincie Zeeland mag doorgaan met de aanleg van schorren en slikken door ter hoogte van Oost-Zeeuws-Vlaanderen strekdammen aan te leggen en bestaande te verhogen.
De Vogelbescherming was daar tegen en heeft bezwaar gemaakt bij de Raad van State. Maar die heeft de bezwaren woensdag ongegrond verklaard.
Door strekdammen aan te leggen wil de provincie voorkomen dat naast de Hedwigepolder ook andere polders moeten worden opgeofferd om meer natuur aan te leggen. Aanvankelijk keek de provincie naar ontpoldering. Daarvoor waren vijf polders in beeld: de Eendragt- en de Hellegatpolder in Zeeuws-Vlaanderen en de Everinge-, Van Hattum- en Zuidpolder op Zuid-Beveland.
egenstand.
Maar dat plan stuitte op tegenstand bij de boeren in deze polders. De provincie bedacht een list en kwam met het plan om buitendijkse natuur aan te leggen. De Vogelbescherming vindt dat geen natuurherstel, maar zoiets als tuinieren in de Westerschelde. Alleen met ontpolderingen komt de natuur er bovenop, aldus Vogelbescherming. De Raad van State heeft haar in het ongelijk gesteld.

http://www.pzc.nl/regio/zeeuws-nieuws/provincie-zeeland-mag-doorgaan-met-aanleg-schorren-en-slikken-in-westerschelde-1.4757958

Op de hoogte blijven