Irritatie over uitblijven onderzoek PFAS

Antwerps onderzoek: pfas bedreiging voor leven in Noordzee

Het hele ecosysteem in de Noordzee loopt mogelijk gevaar door de lozingen van pfas in de afgelopen jaren.
Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit Antwerpen op basis van metingen die ze in 2018 hebben gedaan in jonge vis, krab en garnalen. De wetenschappers pleiten voor meer onderzoek.
Ze willen kijken naar de eventuele schade voor de mens en naar het eventuele aantasten van de voortplanting bij dieren als er te veel pfas in hun lijf zit....weergeven...

NPO Radio 1-bus week lang in Zeeuws-Vlaanderen over PFAS in de Westerschelde 

Dinsdag 23 Mei om 20:00 tot 20:30 UUR NPO Radio 1 
zijn de Vrouwen van Nu, afdeling Zeeland, te gast. Zij maken zich grote zorgen en zijn een campagne gestart om mensen bewust te maken van de gevaren van PFAS.

Congres Bouwen in Water met
innoverende toekomstvisies

Het congres Bouwen in Water behelst onder andere een slimme herinrichting van de Westerschelde met visies over noodzakelijke waterbouwkundige werken, maritieme vraagstukken en “Buiding with Nature” met het oog op een duurzame toekomstbestendigheid.....meer...NPO Radio 1 hele week over PFAS in Westerschelde | Hulst | AD.nl

Polders in Zeeland

Een heel groot deel van Nederland ligt lager dan de zee. Duinen en dijken houden het zeewater tegen... Duinen zijn door de wind opgeblazen zandheuvels. Dijken zijn door de mens gemaakte heuvels. Zonder duinen en dijken zou een groot deel van West Nederland onder water staan.
In dit lage land wonen veel mensen. Ook in de provincie Zeeland. Ze wonen in een van de vele kleine dorpen....of in de grote steden.
Naast dorpen, wegen en steden vind je in Zeeland ook veel akkers en weilanden. De kleigrond is hier erg vruchtbaar. Voor boeren dus een interessant gebied om gewassen op te verbouwen.
De eerste bewoners van Zeeland gingen op drooggevallen eilanden wonen. Hier waren ze veilig voor stijgend water en overstromingen.
Maar niet veilig genoeg. Soms steeg het water zo hoog dat hun leefgebied in gevaar kwam. Daarom legden ze dijken rondom het eiland om het water buiten te houden.
Vroeger bestond Zeeland uit veel grote en kleine eilanden. Sommige waren omringd door stevige dijken, en daarbuiten lag de zee. Op plekken, net buiten de dijken, liet de zee bij eb vruchtbare klei achter. Laag na laag. Het gebied buiten de dijken werd steeds hoger en kwam in de loop van de tijd droog te liggen. De mensen wilden ook dit nieuwe land gaan gebruiken. Ze wilden er hun vee op laten grazen, er akkers aanleggen en er gaan wonen. Om dat te kunnen doen werd ook dit nieuwe land omdijkt. De eilanden werden met elkaar verbonden. Ze werden steeds groter. Nu zijn de eilanden in Zeeland heel groot. Sommigen zijn zelfs geen eiland meer, ze zijn aan het land vastgezet.
In het Zeeuwse landschap zie je nog steeds allemaal kleine dijkjes. Met daar tussenin vruchtbare klei in de bodem.
Vroeger was hier de zee. Nu is het polder. Land afgenomen van de zee...

Meer... --> Schooltv: Polders in Zeeland - Land veroverd van de zee

 

Omwonenden Hedwigepolder: 'Het is wat het is, we kijken nu vooruit'

 

 

Nu de graafmachines de dijk aan de Westerschelde van zowel de Prosper- als de Hedwigepolder hebben weg geknaagd, kan het water gaan en komen in wat eens eens vruchtbaar landbouwgebied was. Het Zeeuwse provinciebestuur en de zogenoemde 'streekholders', inwoners en belanghebbenden, willen nu vooruit kijken: "Want het heeft geen zin om te blijven treuren."

 

 

Gedeputeerde Anita Pijpelink zegt zich nietig te voelen wanneer ze bij de grenspaal staat die het project Prosper/Hedwigepolder opdeelt in een Nederlands - en Belgisch deel. Ze kijkt uit over de 470 hectare natte natuur, waar ooit landbouwgrond lag. Ze snapt dat mensen die zich tot op heden hebben afgezet tegen het ontpolderen met afgrijzen spreken over 'een met chemicaliën vervuilde blubberbak'. Pijpelink: "Maar vraag je het aan de vogels die nu al hun weg hier naartoe hebben gevonden dan zullen die het zien als een zelfbedieningsrestaurant."

Het had anders gemoeten

Het tekent de blik van Pijpelink, die vooruit is gericht. Niet dat ze niet wil terugkijken, want: "De manier waarop dit gegaan is heeft veel mensen pijn gedaan, en verdriet bezorgd. Daar sluit ik mijn ogen niet voor. Dat had anders gemoeten." Maar nu, na twintig jaar getouwtrek, het Westerscheldewater vrij spel heeft in de voormalige polder, wil de gedeputeerde laten zien dat er kansen zijn voor niet alleen de natuur, maar ook voor de mensen uit de buurt, de 'streekholders'.

Martine van Wesemael is zo'n streekholder. Ze heeft een boerenbedrijf achter de dijken van het Land van Saeftinghe, en vindt nog steeds dat de Hedwige polder had moeten blijven: "Wij maakten gebruik van die grond, verbouwden er producten op. Het onderwater laten lopen is een gruwelijk ervaring geweest."

Impuls voor het gebied

Boerenhart huilt nog een beetje